به گزارش «نماینده»، امروز اختصاص به تجلیل از مرتضی سرهنگی دارد که در سال‌های پس از جنگ همت و توان خود را برای انتشار خاطرات و ناگفته‌های جنگ گذاشته‌ است.

رهبر انقلاب نیز در سه مورد کهبه صورت علنی منتشر شده است به شدت از مرتضی سرهنگی تمجید کرده‌اند و حتی گفته‌اند که اگر شاعر بودم در مدح سرهنگی قصیده می سرودم و یا در جایی دیگر بر او درود می‌فرستند.

در ذیل گزیده‌ای سخنان رهبر انقلاب درباره مرتضی سرهنگی را می‌خوانیم:

در مدح آقای سرهنگی

اگر بنده شاعر بودم، یقیناً در مدح شماها، در مدح آقای سرهنگی، در مدح آقای بهبودی، در مدح آقای قدمی، در مدح همین خاطره‌سازان و خاطره‌انگیزان قصیده می‌ساختم؛ حقیقتاً جا دارد؛ چون کارِ بسیار بزرگ و بااهمیتی است ... اخیراً از آقای بهبودی و آقای سرهنگی مصاحبه‌یی می‌خواندم، که واقعاً هم همین‌طور است. این آقایان معتقدند که قضایای دوره‌ی دفاع مقدس را بایستی مستند کرد، تبیین کرد، مستدل کرد تا براساس اینها آثار هنری به‌وجود بیاید، که کاملاً درست است. اعتقاد من این است که ما هرچه برای دوره‌ی دفاع مقدس سرمایه‌گذاری و کار کنیم، زیاد نیست؛ چون ظرفیت هنری و ادبی کشور برای تبیین این دوره، خیلی گسترده، وسیع و عمیق است و از این ظرفیت تاکنون استفاده‌ی خوب و درخوری نشده. البته کتاب‌های خوبی نوشته شده، لیکن این رشته باید استمرار پیدا کند.

بیانات در دیدار جمعی از پیشکسوتان جهاد و شهادت و خاطره‌گویان دفتر ادبیات و هنر مقاومت ۳۱/۰۶/۱۳۸۴

تقریظی بر کتاب «پا به پای باران»

این دو نوشته، گویا، پرسوز، دردمندانه و هنرمندانه است. دست این عزیزان درد نکند که درد دل غریبانه‌ی یک شهر، بلکه یک ملت را چنین پرمهر و دلسوز، روایت می کنند - تاریخ ما بعدها نه فقط خرمشهر و جوانها و پدر و مادرهای مقاوم آن را، که این دلها و وجدانهای بیدار و حقجو و حقگو را نیز، ستایش خواهد کرد که نگذاشتند قصه‌ی جهادی به آن عظمت در لا بلای یاوه گوئیها و هرزه درائیهای زمانه گم شود. درود بر بهبودی ها و سرهنگی‌ها ...

سوم رمضان ۱۴۱۲ ۱۸ اسفند ۷۰

درود بر سرهنگی‌ها و بهبودی‌ها!

همین آقای سرهنگی و آقای بهبودی کتابی [پا به پای باران] نوشته‌اند که من دو سه خطی پشت جلد آن نوشته‌ام -من معمولا بر هر کتابی تقریظی می‌نویسم - اینها از روی احساس من است یعنی آن وقتی که اینها را نوشتم با احساس صادقی نوشتم. پایین صفحه نوشتم: درود بر سرهنگی‌ها و بهبودی‌ها! اعتقاد من این است. چرا من چنین چیزی را بنویسم؟ این چه علتی دارم؟ مگر من با آقای سرهنگی و بهبودی خویشاوندی نزدیکی دارم؟ مگر با هم رفاقت قدیمی داریم؟ نه من فقط دو سه مرتبه آقایان را دیده‌ام. این کتاب، کتاب خوبی است. نوشته موثر و کار بسیار مفیدی است.  

بیانات در دیدار با اعضای مجمع نویسندگان مسلمان ۱۳۷۱.۰۶.۱۴